Supervisie

Supervisie als methode wordt gebruikt in de meeste huisartsopleidingen. Zij is gericht op het vergroten van de reflectie en op zelfsturend leren. Voor gevestigde huisartsen kan individuele supervisie helpend zijn om een beroeps gerelateerd probleem of vraagstuk op te lossen. Ik geef zowel supervisie in een groep, als individueel. Supervisie wordt met tussenpozen gegeven, maximaal tien tot twaalf keer, naar behoefte.

Voor meer informatie over Coaching volgt hieronder de tekst van de website Coaches voor Medici -de Vereniging NHG Supervisoren/Coaches-. Zie ook www.coachesvoormedici.nl 

Supervisie is een uitstekende methode om, gedurende een afgebakende periode, in weerwil van alle drukte, aandacht voor uw persoonlijk professioneel functioneren prioriteit te geven. Dit resulteert vrijwel altijd in hernieuwde energie, nieuwe inzichten en praktische veranderingen in de wijze van praktijk voeren. Het NHG bijvoorbeeld adviseert haar leden (huisartsen) eens in de 7 jaar in supervisie te gaan om de “zaag scherp te houden” (uitdrukking van Stephen Covey: de 7 eigenschappen van effectief Leiderschap).

Supervisie is een methode voor “zelfsturend ervaringsleren”:
  • Zelfsturend wil zeggen dat de supervisant in volstrekte vrijheid zijn of haar leerdoelen kiest
  • Ervaringsleren wil zeggen dat de werkervaring altijd vertrekpunt is
De supervisant bepaalt dus zelf wat voor ervaring hij inbrengt. De bespreking is gericht op analyse van wat er precies gebeurde en wat dat allemaal voor gedachten en gevoelens opriep. Welke waarden en normen spelen een rol? Wat is hierover in algemene zin bekend? Wat vind ik daarvan? Wat wil ik? Dit alles leidt vaak tot een keuze om iets in het gedrag bij te stellen en te gaan uitproberen wat dat oplevert. Dat geeft weer nieuwe ervaringen die zo nodig weer verder worden bekeken. Het onderstaande model (de leercirkel van Kolb) maakt dit inzichtelijk:
 
                                                                      kolb
 
 
Supervisie beoogt “integratie op twee niveaus”:
  1. Integratie van denken, voelen en handelen binnen de persoon van de professional. Een goede afstemming leidt tot optimale prestaties en geeft energie.
  2. Integratie van persoon, beroep en maatschappij: hoe verhoud ik mij tot de eisen die mijn beroepsgroep aan mij stelt? En hoe verhoud ik mij tot de eisen die de maatschappij aan mijn beroepsgroep stelt? Ook hier leidt een harmonieuze verhouding tot plezier in het werk en een goede beroepsuitoefening.
 
Het bespreken van een werkervaring leidt dus vaak tot nieuw gedrag. Als het nieuwe gedrag meer in overeenstemming is met het denken en voelen is er een stap gezet in de genoemde integratie.
 
 
Thematiek die op deze wijze vaak in supervisie aan bod komt is onder meer de volgende:
  • Conflicten met patiënten, assistentes,verpleegkundigen, collega’s
  • Werkdruk; balans werk-privé
  • Afgrenzen van verantwoordelijkheid en taken
  • Eisende en(of) agressieve patiënten of familie van patiënten
  • Zorg voor terminale patiënten, euthanasie
  • Feedback geven; leiding geven
  • Angst voor fouten
Supervisie kan individueel of in groepjes van maximaal drie supervisanten. Meestal 10-12 keer, eens in de twee weken; individueel 1 uur; groep 2 uur.